Jan Kanty Lorek W 1963 bp. Jan Kanty Lorek ogłosił nasz Kościół Sanktuarium Pana Jezusa Cierniem Ukoronowanego i Miłosiernego (ur. 20 października 1886 w Błażejowicach, zm. 4 stycznia 1967 w Sandomierzu) – polski biskup rzymskokatolicki, lazarysta, administrator apostolski diecezji sandomierskiej w latach 1936–1946, biskup diecezjalny sandomierski w latach 1946–1967. Życiorys[edytuj] Święcenia kapłańskie otrzymał 2 lipca 1911. W czasie I wojny światowej był kapelanem w armii austro-węgierskiej. Pracował jako misjonarz na Podlasiu i Śląsku, a także proboszcz parafii Świętego Krzyża w Warszawie (1930). 26 kwietnia 1936 został mianowany biskupem tytularnym diecezji Modry oraz administratorem apostolskim diecezji sandomierskiej. Sakrę biskupią przyjął 7 czerwca 1936 w Warszawie z rąk kard. Aleksandra Kakowskiego. Podczas okupacji interweniował u władz niemieckich w sprawach Polaków, rozwinął działalność charytatywną i pomoc dla więźniów obozów koncentracyjnych. 12 marca 1946 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji sandomierskiej. Rządy w diecezji objął 19 maja 1946. Zasłużony dla rozwoju szkolnictwa chrześcijańskiego w diecezji. Został pochowany w Sandomierzu.