Ks. Jan Bania

Urodził się 21 grudnia 1912 r. w Solcu nad Wisłą, w diecezji Radomskiej. Początkową naukę pobierał w miejscowej szkole, a po V - klasie wstąpił do gimnazjum księży Pallotynów na Kopcu k. Wadowic, gdzie ukończył 6 klas. W 1932 r. został przyjęty do Niższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. Święcenia kapłańskie otrzymał 11 czerwca 1939 r. z rąk bpa Jana Kantego Lorka.
Pracę kapłańską rozpoczął na wikariacie w Suchej i mimo czasu II wojny światowej gorliwie i owocnie pracował tak w Suchej jak i w następujących po sobie wikariatach: w Odrowążu, Krępie Kościelnej i Zwoleniu.
Po wojnie na wezwanie ks. Kardynała Augusta Hlonda a także dla poratowania zdrowia, objął placówkę duszpasterską w Archidiecezji Wrocławskiej - Gryfogórę, potem Żarów; pracował tam ofiarnie obsługując cztery kościoły.
W 1951 r. wrócił do swojej Diecezji i objął administrację parafii - Sanktuarium Cierniem Ukoronowanego Pana Jezusa w Wielkiej Woli.
W r. 1958 został przeniesiony do parafii Matki Bożej Saletyńskiej w Ostrowcu Św., gdzie rozpoczął budowę dolnego kościoła. Proboszczem tej parafii był do roku 1963. Następną placówką była parafia św. Józefa w Skarżysku Kamiennej. W 1966 Władza Diecezjalna przeniosła go do Jedlni-Letniska, gdzie rozpoczęto budowę nowej plebanii. Po pięciu łatach gorliwej pracy - na swoje życzenie, otrzymał probostwo w rodzinnej parafii w Solcu n. Wisłą. W latach 1979-1982 duszpasterzował w Miedzierzy, a następnie w Domu Księży Emerytów.
Zmarł 16 listopada 1987 r. Pochowany w Solcu n. Wisłą.